Norwegian Wood (Haruki Murakami)

Norwegian WoodKsiążka nie dla każdego. Zanim przeczytasz posłuchaj piosenki The Beatles pod tym samym tytułem. Nastrój piosenki idealnie współgra z nastrojem powieści . Jeśli nie byłeś w Japonii, albo nie czujesz choć trochę „klimatu” tego kraju to wejdź do Internetu i pooglądaj zdjęcia Tokio, Nary oraz krajobrazów japońskich plaż i gór. Watanabe, główny bohater powieści, dużo czyta i słucha zachodniej muzyki. Czułem prawie obowiązek przeczytania tego co czytał bohater i posłuchania tego co grało w tle tej książki.

To nie jest książka dla tych, którzy czytają szybko, pomijają opisy, nie znoszą dramatów albo opisów seksu. Należy przebrnąć przez pierwsze 40 stron (to częsty motyw), a potem „popłyniesz” do końca i zaczniesz czytać kolejną książkę tego autora. Jest też taka możliwość, że nie lubisz zgłębiać psychiki innych ludzi, zastanawiać się nad motywami ich działań, trzymasz się z dala od potencjalnych samobójców i tych, którzy w życiu sobie nie radzą to tym bardziej powinieneś przeczytać to dzieło. Może dzięki niej dostrzeżesz urok „zwykłego” życia.

Epilog, z którego niewiele wynika, jest na początku książki, dlatego po jej skończeniu warto przeczytać ponownie pierwszy rozdział. Akcja powieści rozgrywa się na przełomie lat 60 i 70 XX wieku (głównie w roku 1969). Młody chłopak wchodzi w  dorosłe życie. Miłość, seks, śmierć, szkoła i „normalne”, studenckie życie, w rytmie piosenki „Norwegian wood”, towarzyszą Watanabe przez całą książkę, czyli czas kiedy stawał się dorosłym. W powieści najbardziej urzekający jest klimat jaki autor osiągnął szczegółowo opisując wszystko co było miejscem akcji, rysując precyzyjnie myśli i zachowania bohaterów, a do tego wolne tempo akcji. Dla niektórych z pewnością będzie to powodem, aby książkę uznać za nudną, wulgarną lub nijaką. Osobiście należę do pierwszej grupy czytających i z pewnością mogę ją polecić, ale nie wszystkim.

The Beatles „Norwegian wood”

[themify_col grid=”2-1 first”]

I once had a girl, or should I say, she once had me.
She showed me her room, isn’t it good, norwegian wood?
She asked me to stay and she told me to sit anywhere,
So I looked around and I noticed there wasn’t a chair.

I sat on a rug, biding my time, drinking her wine.
We talked until two and then she said „It’s time for bed”.
She told me she worked in the morning and started to laugh.
I told her I didn’t and crawled off to sleep in the bath.

And when I awoke I was alone, this bird had flown.
So I lit a fire, isn’t it good, norwegian wood?

[/themify_col] [themify_col grid=”2-1″]Miałem raz dziewczynę, czy też raczej – ona miała mnie.
Pokazała mi swój pokój, czyż nie jest ładny, norweskie drewno?
Poprosiła, żebym został i usiadł gdziekolwiek,
Wiec rozejrzałem się wokół, ale nigdzie nie dostrzegłem krzesła.

Usiadłem na dywanie, czekając na właściwy moment, piłem jej wino.
Gadaliśmy do drugiej, po czym oświadczyła „Czas spać”.
Powiedziała, że rano idzie do pracy i wybuchnęła śmiechem.
Odparłem, że ja do pracy nie idę i wpełzłem do wanny, aby się przespać.

A kiedy się obudziłem, jej już nie było, ten ptaszek odleciał.
Więc rozpaliłem ogień, czyż nie jest dobre to norweskie drewno? (tłumaczenie ze strony www.tekstowo.pl)[/themify_col]

Bohaterowie powieści: Watanabe, Naoko, Kizuki, Midori, Reiko, Nagasawa, Hatsumi, Komandos.

 

Roman Cichocki

Haruki Murakami – japoński pisarz, kandydat do literackiej Nagrody Nobla, Nagroda Franza Kafki 2006. Film „Norwegian Wood” – 2010.