Gracze lewo i praworęczni nie grają tymi samymi kijami
Wyróżniamy kije dla graczy leworęcznych i praworęcznych (w ofercie sklepów z kijami zwróć uwagę na oznaczenia L -leworęczny lub R – praworęczny; brak oznaczenia najczęściej mówi nam, że jest to kij dla gracza praworęcznego). Uwaga są gracze o odwróconym zamachu golfowym tzn. gracz praworęczny wykonuje zamach typowy dla gracza leworęcznego (np. Phil Mickelson).
Budowa kija golfowego
W trakcie turnieju golfista w torbie może mieć maksymalnie 14 kijów.
Budowa kija
Każdy kij jest zbudowany z uchwytu (grip), trzonka (shaft) oraz główki kija (club head).
UCHWYT (grip) – końcówka kija, którą gracz trzyma podczas jego używania. Uchwyt, nałożony na jednym końcu kija (shaftu) wykonany jest najczęściej z gumy lub rzadziej ze skóry. TRZONEK (shaft) – obecnie są stosowane metalowe (cięższe; dla silniejszych graczy) lub grafitowe (lżejsze; np. dla seniorów). Najważniejszą różnicą między nimi jest twardość, którą dobiera się do potrzeb i możliwości (szybkości wymachu) zawodnika. Długość standardowa przewidziana jest dla graczy o wzroście 175-185 cm. Wyższy gracz powinien stosować kije z oznaczeniami +1 cal lub więcej, a niższy -1cal lub więcej. GŁÓWKA KIJA (club head)– część kija przystosowana do uderzenia piłki. Jest ona przymocowana do końcówki trzonka. Budowa główki kija pozwala na uderzenie piłki na zaplanowaną odległość i nadanie jej odpowiedniej trajektorii lotu.
Główki w różnych typach kijów
Rodzaje kijów
Wyróżniamy kije typu: wood, iron, putter (uderzenie na greenie), hybryda
Każdy z rodzajów kija golfowego różni się od pozostałych kątem nachylenia główki, decydującym o trajektorii lotu piłki oraz długością trzonka (dla tego samego gracza im niższy jest numer kija tym kij-shaft jest dłuższy). Elementy te wpływają na odległość uderzenia piłki. W zależności od poprawności i siły uderzenia piłka powinna polecieć na odległość jak pokazuje tabela obok. Uwaga: rekord odległości wynosi 471 metrów; w mistrzostwa uderzeń na odległość używa się specjalnych, usztywnionych shaftów.
IRON, czyli żelazo
Kije nazwane tak o materiału (żelazo), z jakiego były kiedyś robione. Obecnie spotyka się kije zarówno ze stalowymi jak i grafitowymi trzonkami. Typowy komplet kijów iron jest tak zbudowany, aby każdy z nich posyłał piłkę na określoną odległość (patrza tabela obok). Poszczególne kije z kompletu różnią się kątem nachylenia łopatki (loft), wagą oraz długością trzonka (dobieraną w zależności od wzrostu gracza).
WEDGE
Kije przypominające budową żelaza. Służą do specjalnych zadań. Wyróżniamy: PW (pitching wedge), SW (sand wedge) oraz LW (lob wedge).
PW – kij przeznaczony do uderzeń piłki z odległości ok. 100 m od dołka, charakteryzujących się wysoką trajektorią lotu, po którym piłka powinna zatrzymać się w miejscu lądowania. Służy on także do uderzeń z okolic greenu, do tzw. chip shots. Kąt nachylenia łopatki PW to ok. 48 stopni. Kij ten na główce ma zazwyczaj oznaczenie P. SW – kij, którego przeznaczeniem jest gra z piasku. Zbudowany jest w taki sposób, aby podczas uderzenia nie zakopywał się w piasek. Kąt nachylenia łopatki SW waha się od 52 do 56 stopni. Kij ten oznaczony jest zwykle literą S.
LW – kij służący do bardzo krótkich uderzeń o bardzo wysokiej trajektorii lotu. Używa się go głównie w okolicy greenu, kiedy trzeba uderzyć piłkę nad jakąś przeszkodą (drzewo, bunkier) oraz gdy oczekuje się, by piłka miękko wylądowała na greenie. Kąt nachylenia łopatki LW wynosi 58-64 stopni. Kij ten oznaczony jest zazwyczaj literą L.
WOOD
Kije, których nazwa oznacza materiał (drewno), z jakiego były robione w przeszłości. Obecne technologie pozwalają na wykorzystanie innych surowców do ich budowy, np. tytanu, co sprawia,żŜe jakość sprzętu jest dużo lepsza. Kije są znacznie większe przy zachowaniu małej wagi co ogromnie wpływa na odległość uderzenia. Służą one do dalekich uderzeń (ponad 200 metrów).
Można wśród nich wyróżnić:
· driver – zwany inaczej 1 wood. Jest to największy kij z tej grupy, którym uderza się z tee. Uderzenia te należą do najdalszych. Kąt nachylenia główki kija najczęściej spotykanych driverów wynosi od 8,5 do 10,5 stopnia.
· fairway woods – kije o budowie zbliżonej do drivera. Wykorzystywane są do gry z tee oraz do uderzeń piłki leżącej na trawie. W zależności od kąta nachylenia główki wyróżnia się 3 wood, 4 wood, 5 wood itp.
Oba rodzaje kijów charakteryzują się masywną główką oraz dłuższym niż w innych grupach trzonkiem.
PUTTER
Kij uważany za najważniejszy w torbie golfisty. Jest to jedyny kij, którego używa się na każdym dołku przynajmniej jeden raz, głównie na greenie lub w jego bezpośrednim otoczeniu. Putter nadaje piłce ruch toczący, bez odrywania jej od podłoŜa, w celu wtoczeniu jej do dołka. Kij ten charakteryzuje się specjalnym kształtem główki, która jest płaska, prostopadle nachylona do podłoża, oraz innym kształtem uchwytu. Obecnie używa się putterów o różnej długości. W zależności od upodobań graczy można spotkać puttery krótkie, trzymane jak zwykłe kije, puttery dłuższe, które podczas puttowania dotykają brzucha golfisty w okolicach pępka oraz puttery najdłuższe, trzymane jedną ręką, oparte o gracza w okolicach mostka, drugą ręką, ułożoną na trzonku kija na wysokości pasa, zawodnik kontroluje tylko ruch puttera.
HYBRYDA
Kij ten jest połączeniem dwóch rodzajów kijów – fairway woods oraz długich irons. Umożliwia dużą kontrolę nad długością lotu piłki i miejscem jej zatrzymania.
Opracował: R. Cichocki na podstawie “SZKOŁA PIERWSZEGO KROKU GOLFOWEGO” A&A GOLF CLUB
maj 3 2018
Kije do golfa
Wyróżniamy kije dla graczy leworęcznych i praworęcznych (w ofercie sklepów z kijami zwróć uwagę na oznaczenia L -leworęczny lub R – praworęczny; brak oznaczenia najczęściej mówi nam, że jest to kij dla gracza praworęcznego). Uwaga są gracze o odwróconym zamachu golfowym tzn. gracz praworęczny wykonuje zamach typowy dla gracza leworęcznego (np. Phil Mickelson).
W trakcie turnieju golfista w torbie może mieć maksymalnie 14 kijów.
Budowa kija
Każdy kij jest zbudowany z uchwytu (grip), trzonka (shaft) oraz główki kija (club head).
UCHWYT (grip) – końcówka kija, którą gracz trzyma podczas jego używania. Uchwyt, nałożony na jednym końcu kija (shaftu) wykonany jest najczęściej z gumy lub rzadziej ze skóry.
TRZONEK (shaft) – obecnie są stosowane metalowe (cięższe; dla silniejszych graczy) lub grafitowe (lżejsze; np. dla seniorów). Najważniejszą różnicą między nimi jest twardość, którą dobiera się do potrzeb i możliwości (szybkości wymachu) zawodnika. Długość standardowa przewidziana jest dla graczy o wzroście 175-185 cm. Wyższy gracz powinien stosować kije z oznaczeniami +1 cal lub więcej, a niższy -1cal lub więcej.
GŁÓWKA KIJA (club head)– część kija przystosowana do uderzenia piłki. Jest ona przymocowana do końcówki trzonka. Budowa główki kija pozwala na uderzenie piłki na zaplanowaną odległość i nadanie jej odpowiedniej trajektorii lotu.
Rodzaje kijów
Wyróżniamy kije typu: wood, iron, putter (uderzenie na greenie), hybryda
Każdy z rodzajów kija golfowego różni się od pozostałych kątem nachylenia główki, decydującym o trajektorii lotu piłki oraz długością trzonka (dla tego samego gracza im niższy jest numer kija tym kij-shaft jest dłuższy). Elementy te wpływają na odległość uderzenia piłki. W zależności od poprawności i siły uderzenia piłka powinna polecieć na odległość jak pokazuje tabela obok. Uwaga: rekord odległości wynosi 471 metrów; w mistrzostwa uderzeń na odległość używa się specjalnych, usztywnionych shaftów.
IRON, czyli żelazo
Kije nazwane tak o materiału (żelazo), z jakiego były kiedyś robione. Obecnie spotyka się kije zarówno ze stalowymi jak i grafitowymi trzonkami. Typowy komplet kijów iron jest tak zbudowany, aby każdy z nich posyłał piłkę na określoną odległość (patrza tabela obok). Poszczególne kije z kompletu różnią się kątem nachylenia łopatki (loft), wagą oraz długością trzonka (dobieraną w zależności od wzrostu gracza).
WEDGE
Kije przypominające budową żelaza. Służą do specjalnych zadań. Wyróżniamy: PW (pitching wedge), SW (sand wedge) oraz LW (lob wedge).
PW – kij przeznaczony do uderzeń piłki z odległości ok. 100 m od dołka, charakteryzujących się wysoką trajektorią lotu, po którym piłka powinna zatrzymać się w miejscu lądowania. Służy on także do uderzeń z okolic greenu, do tzw. chip shots. Kąt nachylenia łopatki PW to ok. 48 stopni. Kij ten na główce ma zazwyczaj oznaczenie P. SW – kij, którego przeznaczeniem jest gra z piasku. Zbudowany jest w taki sposób, aby podczas uderzenia nie zakopywał się w piasek. Kąt nachylenia łopatki SW waha się od 52 do 56 stopni. Kij ten oznaczony jest zwykle literą S.
LW – kij służący do bardzo krótkich uderzeń o bardzo wysokiej trajektorii lotu. Używa się go głównie w okolicy greenu, kiedy trzeba uderzyć piłkę nad jakąś przeszkodą (drzewo, bunkier) oraz gdy oczekuje się, by piłka miękko wylądowała na greenie. Kąt nachylenia łopatki LW wynosi 58-64 stopni. Kij ten oznaczony jest zazwyczaj literą L.
WOOD
Kije, których nazwa oznacza materiał (drewno), z jakiego były robione w przeszłości. Obecne technologie pozwalają na wykorzystanie innych surowców do ich budowy, np. tytanu, co sprawia,żŜe jakość sprzętu jest dużo lepsza. Kije są znacznie większe przy zachowaniu małej wagi co ogromnie wpływa na odległość uderzenia. Służą one do dalekich uderzeń (ponad 200 metrów).
Można wśród nich wyróżnić:
· driver – zwany inaczej 1 wood. Jest to największy kij z tej grupy, którym uderza się z tee. Uderzenia te należą do najdalszych. Kąt nachylenia główki kija najczęściej spotykanych driverów wynosi od 8,5 do 10,5 stopnia.
· fairway woods – kije o budowie zbliżonej do drivera. Wykorzystywane są do gry z tee oraz do uderzeń piłki leżącej na trawie. W zależności od kąta nachylenia główki wyróżnia się 3 wood, 4 wood, 5 wood itp.
Oba rodzaje kijów charakteryzują się masywną główką oraz dłuższym niż w innych grupach trzonkiem.
PUTTER
Kij uważany za najważniejszy w torbie golfisty. Jest to jedyny kij, którego używa się na każdym dołku przynajmniej jeden raz, głównie na greenie lub w jego bezpośrednim otoczeniu. Putter nadaje piłce ruch toczący, bez odrywania jej od podłoŜa, w celu wtoczeniu jej do dołka. Kij ten charakteryzuje się specjalnym kształtem główki, która jest płaska, prostopadle nachylona do podłoża, oraz innym kształtem uchwytu. Obecnie używa się putterów o różnej długości. W zależności od upodobań graczy można spotkać puttery krótkie, trzymane jak zwykłe kije, puttery dłuższe, które podczas puttowania dotykają brzucha golfisty w okolicach pępka oraz puttery najdłuższe, trzymane jedną ręką, oparte o gracza w okolicach mostka, drugą ręką, ułożoną na trzonku kija na wysokości pasa, zawodnik kontroluje tylko ruch puttera.
HYBRYDA
Kij ten jest połączeniem dwóch rodzajów kijów – fairway woods oraz długich irons. Umożliwia dużą kontrolę nad długością lotu piłki i miejscem jej zatrzymania.
Opracował: R. Cichocki na podstawie “SZKOŁA PIERWSZEGO KROKU GOLFOWEGO” A&A GOLF CLUB