Joachim Friedrich Henckel (ur. 4 marca 1712 r. w Holądzie Pruskim, 1 lipca 1779 r.) – chirurgiem w Charité w Berlinie.
W dzisiejszym Pasłęku (daw. Preussisch Holland) 4 marca w roku 1712, urodził się Joachim Friedrich Henckel – chirurg który w roku 1769 dokonał pierwszego w nowożytnym świecie cesarskiego cięcia. Zdobył tym wielką reputację i stanowisko dyrektora kliniki położniczej w Berlinie.
W wyniku zabiegu cesarskiego cięcia dziecko przeżyło, ale kobieta później (prawdopodobnie) zmarła na zapalenie otrzewnej. Za to osiągnięcie książę (późniejszy król) Fryderyk Wilhelm II mianował go profesorem chirurgii i położnictwa. Henckel piastował stanowisko dyrektora szpitala Charité (znaczenie: miłosierdzie) w Berlinie, który współcześnie jest jednym z największych szpitali w Europie.
W 1770 r. Joachim Friedrich Henckel został członkiem Leopoldiny (Niemieckia Akademia Przyrodników Leopoldina. Jest to prestiżowa, po dziś znacząca instytucja i jednocześnie działająca nieprzerwanie najstarsza na świecie tego typu organizacja. Niemal 200 jej członków to nobliści). W tym też roku opublikował podręcznik chirurgiczny, w którym opisał między innymi techniki operacji zaćmy.
Charité – szpital kliniczny w Berlinie, jeden z największych w Europie. Widok z roku 1850.
Kariera zawodowa
Od roku 1729 roku przez dwa lata pobierał nauki w Królewcu i Gdańsku zdobywając podstawy wiedzy z zakresu anatomii. W 1731, przez dwa lata pracował jako chirurg-asystent wojskowy w pułku piechoty. Następnie, na koszt króla, udał się do Paryża, gdzie kontynuował swoją naukę. Po powrocie, został mianowany chirurgiem wojskowym pracując między innymi w pułku biorącym udział w działaniach wojennych na Śląsku, gdzie zdobył wiele praktycznych doświadczeń. Po powrocie do Berlina dał kilka wykładów z dziedziny chirurgii, ale spotkały się one z krytyką tamtejszych lekarzy. Po roku 1744, we Frankfurcie nad Menem uzyskał tytuł lekarza (?!), a w 1745 wrócił z pułkiem na Śląsk. Nadal przyjeżdżał do Berlina, gdzie dawał wykłady na temat operacji chirurgicznych i położnictwa. Opublikował w 1747 roku pierwszy zbiór „Medicinischer (?) i operacje chirurgiczne”. Do 1763 wydał siedem takich zbiorów. Wydawanie ich kontynuował do 1772. Wiele z zawartych tam opisów zostało ostro zaatakowane przez środowisko medyczne i Henckel zmuszony był ich bronić. W 1751 roku w szpitalu Charité w Berlinie utworzono oddział położniczy, a także rozpoczęto nauczanie z zakresu położnictwa, w którym korzystano z podręczników napisanych przez Henckel’a, z których niektóre cieszyły się dużą popularnością (np. „Instrukcja ulepszonych zabiegów chirurgicznych”. Joachim Friedrich Henckel połączył dwie praktykowane przez siebie specjalności: chirurgię i położnictwo.W 1750 J.F. Henckel został mianowany członkiem Paryskiej Akademii Chirurgii, a w 1776 został wybrany na członka Pruskiej Akademii Nauk.. Zmarł 1 lipca 1779 r. w wieku 67 lat.
wrz 30 2018
Joachim Friedrich Henckel
W dzisiejszym Pasłęku (daw. Preussisch Holland) 4 marca w roku 1712, urodził się Joachim Friedrich Henckel – chirurg który w roku 1769 dokonał pierwszego w nowożytnym świecie cesarskiego cięcia. Zdobył tym wielką reputację i stanowisko dyrektora kliniki położniczej w Berlinie.
W wyniku zabiegu cesarskiego cięcia dziecko przeżyło, ale kobieta później (prawdopodobnie) zmarła na zapalenie otrzewnej. Za to osiągnięcie książę (późniejszy król) Fryderyk Wilhelm II mianował go profesorem chirurgii i położnictwa. Henckel piastował stanowisko dyrektora szpitala Charité (znaczenie: miłosierdzie) w Berlinie, który współcześnie jest jednym z największych szpitali w Europie.
W 1770 r. Joachim Friedrich Henckel został członkiem Leopoldiny (Niemieckia Akademia Przyrodników Leopoldina. Jest to prestiżowa, po dziś znacząca instytucja i jednocześnie działająca nieprzerwanie najstarsza na świecie tego typu organizacja. Niemal 200 jej członków to nobliści). W tym też roku opublikował podręcznik chirurgiczny, w którym opisał między innymi techniki operacji zaćmy.
Kariera zawodowa
Od roku 1729 roku przez dwa lata pobierał nauki w Królewcu i Gdańsku zdobywając podstawy wiedzy z zakresu anatomii. W 1731, przez dwa lata pracował jako chirurg-asystent wojskowy w pułku piechoty. Następnie, na koszt króla, udał się do Paryża, gdzie kontynuował swoją naukę. Po powrocie, został mianowany chirurgiem wojskowym pracując między innymi w pułku biorącym udział w działaniach wojennych na Śląsku, gdzie zdobył wiele praktycznych doświadczeń. Po powrocie do Berlina dał kilka wykładów z dziedziny chirurgii, ale spotkały się one z krytyką tamtejszych lekarzy. Po roku 1744, we Frankfurcie nad Menem uzyskał tytuł lekarza (?!), a w 1745 wrócił z pułkiem na Śląsk. Nadal przyjeżdżał do Berlina, gdzie dawał wykłady na temat operacji chirurgicznych i położnictwa. Opublikował w 1747 roku pierwszy zbiór „Medicinischer (?) i operacje chirurgiczne”. Do 1763 wydał siedem takich zbiorów. Wydawanie ich kontynuował do 1772. Wiele z zawartych tam opisów zostało ostro zaatakowane przez środowisko medyczne i Henckel zmuszony był ich bronić. W 1751 roku w szpitalu Charité w Berlinie utworzono oddział położniczy, a także rozpoczęto nauczanie z zakresu położnictwa, w którym korzystano z podręczników napisanych przez Henckel’a, z których niektóre cieszyły się dużą popularnością (np. „Instrukcja ulepszonych zabiegów chirurgicznych”. Joachim Friedrich Henckel połączył dwie praktykowane przez siebie specjalności: chirurgię i położnictwo.W 1750 J.F. Henckel został mianowany członkiem Paryskiej Akademii Chirurgii, a w 1776 został wybrany na członka Pruskiej Akademii Nauk.. Zmarł 1 lipca 1779 r. w wieku 67 lat.